مازیار فکری ارشاد در گفت و گو با خبرنگار سینما پرس در پاسخ به این سوال که به آیا گمان شما فیلم "چهل سالگی" در مقایسه با فیلم های روی پرده سینما مانند "ناسپاس" و "افراطی ها" فیلم بهتری نیست؟ اظهار داشت: به نظرم هر فیلمی از "افراطی ها" و "ناسپاس" بهتر است! فیلم "چهل سالگی" نقاط ضعقف و قوت را به طور توامان داراست. این نقاط را باید در کنار یکدیگر مقایسه کرد.

وی ادامه داد: در سینمای ایران به ندرت اقتباس ادبی انجام شده است. از این نظر فیلم "چهل سالگی" را که اقتباس از یک داستان کوتاه معاصر نوشته ناهید طباطبایی است باید به فال نیک گرفت. اما در مقایسه با اصل قصه به نظر من فیلم، نقاط ضعفی دارد. کنش های برخی از بازیگران در منشا یعنی در اصل متن فیلمنامه دچار ضعف است.

این روزنامه نگار افزود: طبیعی است که نویسنده فیلمنامه قصد داشته در مقایسه با متن اصلی بر وجوه تصویری تاکید کند. "چهل سالگی" یک داستان عاشقانه زنانه است. ذهنیت زنانه هم به این دلیل که زنان درونگراتر هستند در مقام تصویرگری مشکل تر است. به همین دلیل من گمان می کنم چهل سالگی در تصویر کردن این ذهنیت زنانه موفق نبوده است.

وی این فیلم را در مقایسه با دیگر فیلم های موجود در سینمای ایران فیلمی متوسط ارزیابی کرد و گفت: فیلم، نه شاهکار است و نه بسیار ضعیف. اما فیلم محترمی است.

فکری ارشاد در خصوص بازی ها در این فیلم به ویژه بازی عزت الله انتظامی اظهار داشت: در مورد آقای انتظامی باید گفت که این نقش در فیلمنامه احتمالا دچار مشکل است. این شخصیت و نقشی که در فیلمنامه نوشته اند در قصه اصلی وجود ندارد و اضافه کردن این شخصیت نه بر بار دراماتیک فیلم افزوده و نه چیز دیگری به فیلم اضافه می کند. بنابراین اساسا نقش و بازی خوب از کار درنیامده است و در این زمینه هم تقصیری متوجه آقای انتظامی نیست.

این منتقد سینمایی در خصوص بازی لیلا حاتمی نیز خاطر نشان کرد: لیلا حاتمی بازیگر خوبی است. او مدتی است به میانسالی پا گذاشته و در این سال ها در دو نقش به عنوان زن میانسال، بازی کرده است. یکی "پرسه در مه" و دیگری همین "چهل سالگی". به نظر من می توان گفت که برهه تازه ای در زندگی هنری و بازیگری لیلا حاتمی آغاز شده و در ایفای این نوع نقش نیز موفق است.

از مازیار فکری ارشاد همچنین درباره بازی "محمدرضا فروتن" سوال شد. وی با بیان اینکه فروتن دچار تکرار شده است گفت: بازی او معمولی، تکراری و بی حس و حال بود. بخشی از این ضعف ها به نوع بازیگری و نحوه ورود فروتن به نقش باز می گردد. فروتن در سال های اخیر به یک شیوه خاص بازی می کند و مدام آن را تکرار می کند و از بازی های او می توان حدس زد که چندان روی شخصیت پردازی زحمت نمی کشد. زبان بدن ، صدا و چهره ابزارهایی است که او از آن ها به صورت تکراری و با کارکردهای مکرر در طول این سال ها استفاده کرده و همچنان نیز به همان شیوه ادامه می دهد.

این منتقد سینمایی در پایان با تحسین "چهل سالگی" به دلیل دارا بودن جسارت ورود به عرصه ساخت یک داستان زنانه و عاشقانه اظهار داشت: همچنین ورود این فیلم به عرصه اقتباس از یک داستان معاصر قابل تحسین است. اما در کارگردانی نمی توانم بگویم اتفاق خاصی افتاده. شاید هر کارگردان دیگری بود این فیلم را به همین صورت می ساخت. ریتم درونی فیلم، کند است و از این نظر لطمه بسیاری به کل اثر وارد آمده است.

انتهای پیام/ش